پیچَک (فرهنگ دهخدا): انواع گلها یا گیاهانی که بر ستون یا درختی پیچیده و بالاروند- مهربانک- عشق پیچان
پیچکها میپیچن و بالا میرن. هویتشون در پیچش معنا پیدا میکنه. وجودشون بسته به وجود درخت، شاخه، دیوار یا هر چیزیه بتونن بهش تکیه کنن و خودشونو بسپارن به حمایتش. در این درهم تنیدن، شاخ و برگاشون بزرگ میشه و بالا و بالاتر میره. پیچکها وابستهن. حکایت منم حکایت پیچکه.
No comments:
Post a Comment