قرقره

دکتر گفت که خودتو سرزنش نکن. از کارایی که به نظرت درست نبوده و انجام دادی حس گناه و پشیمونی داشته باش ولی به کل آدمی که هستی تعمیمش نده. خودتو زیر سوال نبر بلکه کاراتو نقد کن. در عمل منتها کار سختیه. یعنی تفکیک اعمالی که ازم سر می‏زنه از شخصیتم گاهی برام بی‏معنی و در عمل نشدنیه. رفته زیر پوستم که مثلا چون فلان کار رو کردم پس فلان‏کاره‏ام. خب هستم دیگه. دکتر اما نظر دیگه‏ای داره. می‏گه تو فلان‏کاره نیستی ولی فلان کار ازت سرزده. این همه پول دادم و حرف زدیم، آخرش نه دکتر تونست اینو به من بفهمونه و نه من تونستم قانعش کنم. می‏دونم دارم می‏رم پیشش که حالم خوب شه و اونم درس خونده که با بهترین ترکیب کلمات، روی من تاثیر بذاره و حالمو خوب کنه ولی این کلمه بازیش هیچ‏رقمه توی کتم نمی‏ره. لابد ولی صلاح در اینه که «ماستمو بخورم» و هر چی می‏گه بگم چشم.